در این مقاله، با محور قراردادن یکی از سخنان گهربار دهمین امام شیعیان، حضرت امام هادی(ع) در مورد شکر نعمت ـ با بررسی مفاهیم شکر، متاع، سعادت و عقبی ـ به بحث درباره اين موضوع میپردازیم. تمام نعمتهای این جهان متاع است، یعنی چیزهایی است که بشر در زمان حیات خویش در این دنیا از آن استفاده میکند و این متاعها برای رفع حاجات اوست. از سوی دیگر تمام این متاعها با همة گستردگیشان به فرمودة قرآن قلیلاند و علت قلیل بودنشان فانی بودن آنهاست. شکر که خودش نعمتی (معنوی) است، موجب جذب نعمتهای نو میشود و از زوال نعمتهای موجود جلوگیری ميكند، یک نوع عبادت محسوب گشته و باعث ثواب اخروی میشود. به همین دلیل است كه امام(ع) میفرمایند: بهرة انسان شاکر از شُکرِ یک نعمت بیشتر است از اصل آن نعمت. در آخر این نوشتار اشاره شده است که این روایت دُرَربار میتواند تفسیر و تبیین چند آیه از قرآن باشد.
از جمله سرفصل های درج شده در این مقاله، به موارد ذیل می توان اشاره نمود:
1. مفردات حدیث
1 ـ 1. معنای شکر
1 ـ 2. معنای سعادت
1 ـ 3. معنای متاع
1 ـ 4. معنای عقبی
2. تحلیل معنای روایت
2 ـ 1. متاع بودن نعمتها
2 ـ 2. نعمت بودن شکر
2 ـ 3. عقبا بودن شکر
2 ـ 4. بیان «الشَّاكِرُ أَسعَدُ بِالشُّكرِ مِنهُ بِالنِّعمَةِ الَّتِی أَوجَبَتِ الشُّكرَ»
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.