| کانال روایات ناب - حدیث 9712-108 | |
| امام باقر (علیه السلام) | |
| إِنَّ الْمُؤْمِنَ مَعْنِيٌ بِمُجَاهَدَةِ نَفْسِهِ لِيَغْلِبَهَا عَلَى هَوَاهَا فَمَرَّةً يُقِيمُ أَوَدَهَا وَ يُخَالِفُ هَوَاهَا فِي مَحَبَّةِ اللَّهِ وَ مَرَّةً تَصْرَعُهُ نَفْسُهُ فَيَتَّبِعُ هَوَاهَا فَيَنْعَشُهُ اللَّه | |
| همانا مؤمن، به پيكار با نفْس خويش اهتمام مى ورزد، تا بر خواهش آن چيره شود. گاه، كجى نفْس را راست مى كند و در راه محبّت خدا با خواهشهاى نفسانى مى ستيزد و گاهى هم نفْس ، او را به زمين مى زند و او پيرو خواهشهاى آن مى شود؛ اما خداوند او را از جا بلند مى كند و او بلند مى شود و خداوند از لغزشش مى گذرد و او نيز متنبّه مى شود. | |
| تحف العقول: 284؛ عنه البحار: 75 / 163 |
|فضائل اخلاقی|اخلاق فردی|جهاد با نفس|مؤمن||
إن المؤمن معني بمجاهدة نفسه ليغلبها على هواها فمرة يقيم أودها و يخالف هواها في محبة الله و مرة تصرعه نفسه فيتبع هواها فينعشه الله
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.