| کانال روایات ناب - حدیث 9707-32 | |
| امام باقر (علیه السلام) | |
| قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كِتَابِهِ- وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً- قَالَ مِنْ حَرَقٍ أَوْ غَرَق | |
| كلام خدا كه مىگويد: «... و كسى كه يك نفر را از مرگ حتمى نجات بخشد، به منزله آن است كه همه مردم را از مرگ حتمى نجات داده است»به چه معنایی است؟ امام باقر فرمود: كسى كه يك نفر را از آتش و سيلاب كشنده نجات بخشد | |
| کافی: 2 / 210 ح2؛ عنه البحار: 71 / 403 ح49 |
|امام باقر|روز آتش نشانی|کافی|بحار الانوار|آتش |سیل|زنده کردن|
قلت لأبي جعفر ع قول الله عز و جل في كتابه- و من أحياها فكأنما أحيا الناس جميعا- قال من حرق أو غرق
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.