کانال روایات ناب - حدیث 9707-100
 امام صادق (علیه السلام)
 كَانَ أَبِي ع كَثِيرَ الذِّكْرِ لَقَدْ كُنْتُ أَمْشِي مَعَهُ وَ إِنَّهُ لَيَذْكُرُ اللَّهَ وَ آكُلُ مَعَهُ الطَّعَامَ وَ إِنَّهُ لَيَذْكُرُ اللَّهَ وَ لَقَدْ كَانَ يُحَدِّثُ الْقَوْمَ وَ مَا يَشْغَلُهُ ذَلِكَ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ كُنْتُ أَرَى لِسَانَهُ لَازِقاً بِحَنَكِهِ يَقُولُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ
 پدرم ذكر زياد ميگفت با او راه ميرفتم ذكر خدا ميكرد غذا ميخورديم همين طور بمردم حديث ميگفت اين‏ كار او را از ذكر خدا باز نميداشت پيوسته زبانش چسبيده بكام بود ميگفت لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ .
 کافی: 2 / 499 ح1؛ عنه البحار: 46 / 297 ح29

 

|امام صادق|ولادت امام باقر|کافی|بحار الانوار|سیره امام باقر|ذکر|

كان أبي ع كثير الذكر لقد كنت أمشي معه و إنه ليذكر الله و أكل معه الطعام و إنه ليذكر الله و لقد كان يحدث القوم و ما يشغله ذلك عن ذكر الله و كنت أرى لسانه لازقا بحنکه يقول لا إله إلا الله

نوشتن دیدگاه

- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط موسسه امام هادی علیه السلام در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.


تصویر امنیتی