| کانال روایات ناب - حدیث 9904-42 | |
| امام صادق علیه السلام | |
مَن كانَ لَهُ دارٌ و احتاجَ مُؤمِنٌ إلى سُكناها فَمَنَعَهُ إيّاها قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : مَلائكَتي ، عَبدي بَخِلَ على عَبدي بِسُكنَى الدُّنيا ، و عِزَّتي لا يَسكُنُ جِناني أبدا . | |
هر كه خانه اى داشته باشد و مؤمنى ، به سكونت در آن نيازمند باشد و او آن را از وى دريغ دارد ، خداوند عزّ و جلّ فرمايد : فرشتگان من! بنده ام از سكونت دادن بنده ام در دنيا بخل ورزيد . به عزّتم سوگند كه هرگز در بهشت من سكونت نكند . | |
| ثواب الاعمال: 241؛ عنه البحار: 71 / 389 ح1 |
|امام صادق|ثواب الاعمال|بحار الانوار|اجتماعی|مسکن|مومن|بخل|
من كان له دار و احتاج مؤمن إلى أن يسكنها فمنعه إياها قال الله عز و جل ملائكتي عبدي بخل على عبدي بسكنى الدنيا و عزتي لا يسكن جناني أبدا.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.