| کانال روایات ناب - حدیث 9909-46 | |
| امام علی علیه السلام | |
و ما بَرِحَ للّه ِ ـ عَزَّتْ آلاؤهُ ـ في البُرهَةِ بَعدَ البُرهَةِ ، و في أزمانِ الفَتَراتِ ، عِبادٌ ناجاهُم في فِكرِهِم ، و كَلَّمَهُم في ذاتِ عُقولِهِم ، فاستَصبَحوا بِنُورِ يَقَظَةٍ في الأبصارِ و الأسماعِ و الأفئدَةِ . | |
خداى را ـ كه نعمت هايش عزيز و ارجمند باد ـ همواره در هر برهه اى و در هر دوره فترتى (فاصله ميان برانگيخته شدن دو پيامبر) بندگانى است كه در انديشه هايشان با آنان در راز و نياز و در كنه خردهايشان با ايشان دمساز است . از اين رو آنان به نور بيدارى در چشم ها و گوش ها و دل ها، چراغ هدايت را برافروختند . | |
| نهج البلاغه: 342 ضمن کلام 222؛ عنه البحار: 66 / 325 ح39 |
|امام علی|نهج البلاغه|بحار الانوار|مناجات|بندگان|اندیشه|رازونیاز|خرد|بیداری|هدایت|
ما برح لله عزت آلاؤه في البرهة بعد البرهة و في أزمان الفترات عباد ناجاهم في فكرهم و كلمهم في ذات عقولهم فاستصبحوا بنور يقظة في الأسماع و الأبصار و الأفئدة
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.