کانال روایات ناب - حدیث 40003-105 | |
امام باقر علیه السلام | |
بِئسَ العَبدُ عَبدٌ يكونُ ذا وَجهَينِ و ذا لِسانَينِ ، يُطري أخاهُ شاهِدا و يأكُلُهُ غائبا ، إن اُعطِيَ حَسَدَهُ ، و إنِ ابتُلِى خَذَلَهُ . | |
چه بد بنده اى است، بنده اى كه دو رو و دو زبان باشد، در حضور برادرش او را بستايد و در غيابش از وى بد گويد. اگر نعمتى به او عطا شود، بر وى حسادت ورزد و اگر گرفتار آيد او را تنها گذارد. | |
کافی: 2 / 343 ح2؛ عنه البحار: 72 / 206 ح13 |
|امام باقر|کافی|بحار الانوار|حسادت|گرفتاری|ریاکار|غیبت|برادر دینی|ستایش|بدگویی|نعمت|
بئس العبد عبد يكون ذا وجهين و ذا لسانين يطري أخاه شاهدا و يأكله غائبا إن أعطي حسده و إن ابتلي خذله.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.