هر كس برادر مؤمنش براى كارى و حاجتى نزد او آيد، اين، در حقيقت، رحمتى است از سوى خداوند تبارك و تعالى كه به جانب او سوق داده است پس اگر حاجت او را روا سازد ، خود را به ولايت ما پيوند زده و ولايت ما هم به ولايت خدا پيوسته است . اما اگر مى تواند حاجت او را برآورَد و برنياورَد ، خداوند در قبرش مارى آتشين بر او مسلط گرداند كه تا روز قيامت وى را نيش زند. چه آنكه آمرزيده باشد يا معذب (گناه ديگرى داشته يا نداشته باشد) و اگر حاجت خواه او را معذور دارد، وضعش بدتر است.