| کانال روایات ناب - حدیث 40006-114 | |
| امام باقر علیه السلام | |
بَكَى أَبُو ذَرٍّ رَحِمَهُ اللَّهُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَتَّى اشْتَكَى بَصَرَهُ فَقِيلَ لَهُ يَا أَبَا ذَرٍّ لَوْ دَعَوْتَ اللَّهَ أَنْ يَشْفِيَ بَصَرَكَ فَقَالَ إِنِّي عَنْهُ لَمَشْغُولٌ وَ مَا هُوَ مِنْ أَكْبَرِ هَمِّي قَالُوا وَ مَا يَشْغَلُكَ عَنْهُ قَالَ الْعَظِيمَتَانِ الْجَنَّةُ وَ النَّارُ. | |
ابوذر رحمه الله از خوف خداوند عزّ و جلّ چندان گريست كه به چشم درد مبتلا شد. به او گفته شد: اى ابوذر! خوب است دعا كنى خداوند چشمانت را شفا بخشد. ابوذر گفت: من از اين كار غافلم و اهميت چندانى هم به آن نمى دهم. گفتند: چه چيز تو را از آن غافل ساخته است؟ گفت: دو امر بزرگ: بهشت و دوزخ. | |
| خصال: 1 / 39 ح25؛ عنه البحار: 22 / 431 ح40 |
|امام باقر|خصال|بحار الانوار|دوزخ|بلند همتی|گریه|درد|دعا|شفا|غفلت|بهشت|
بكى أبو ذر رحمه الله من خشية الله عز و جل حتى اشتكى بصره فقيل له يا أبا ذر لو دعوت الله أن يشفي بصرك فقال إني عنه لمشغول و ما هو من أكبر همي قالوا و ما يشغلك عنه قال العظيمتان الجنة و النار.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.